»»» آل‌عمران/۱۲۲ (۲)*
می‌روی‌م بالا
اما
کی کجا؟ از پلکان
============================================
*{امامزاده ابراهيم}
آل‌عمران/۱۵۳ http://www.persianblog.ir/?date=13811211&blog=bordar
--------------------------------------------------------------------
رويا (بهمن۱۳۸۴)
يادخوابهايم افتادم
من کلمات را تنهایی بهتر می جوم.
بالها نيز می توانند بسته نباشند.
با تفاوت کلام اَت حرف ها رنگ تازه ای می یابند / بالا ترین ِ بالا ها .. از آسمان/ به نو سرزمین تازه پای اَم بیا
ميرويم بالا.آنقدر بالا که دستمان به سقف ستارگان ميرسد.ولی چنان کوفته ميشويم به جاذبه ،خدا اعلم.و باز سر پاييم به ياری او.
سلام؛ يادش به خير بهترين روزای کودکيم... اولین بار... اولین یار...نذر کرده بودم ...؛ همیشه با هم...؛ بريم اون بالا؛ اما ....؟؟؟
بالا می رویم که به کجا برسیم؟
سلام عزيز ... گاه با چراغی به کلبه ام بيا... تلخ نباشی... --- تا آسمان نميرد پرواز کن ---
يا از نردبان حتي...
آن بالا ها چه می بینی؟